Στην ώρα των γαλλικών...

Θα σας παρουσιάσω με μία φράση το τι γίνεται κατά την διάρκεια των γαλλικών στο τμήμα μου: απλά δεν γίνεται μάθημα! Άμα βιντεοσκοπούσαμε αυτήν την ιδιαίτερη ώρα που για πολλά παιδιά ονομάζεται κενό θα βλέπατε ένα χάος με παιδιά που σηκώνονται χωρίς άδεια από το θρανίο τους και την καθηγήτρια Καμινάρη να κοπανάει θρανία για να τα τρομάξει, χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα! Επίσης όταν μας βάζει κάποια απροειδοποίητη ορθογραφία ο κάθε μαθητής έχει από κάτω από το θρανίο του το βιβλίο για να αντιγράφει! Κανέναν δεν είχε πιάσει να «παρανομεί», μέχρι μια μέρα που καθόμουνα στο μπροστινό θρανίο και αντίγραφα την ορθογραφία και με ένα πρόσωπο χαμογελαστό μου έκανε παρατήρηση. Βέβαια σαν μαφίας που είμαι άλλαξα κατευθείαν το θέμα ροτόντας την τι ομάδα είναι. Βοήθησε και λίγο το κουδούνι που μετά από 3 λεπτά χτύπησε. Τα πιο κακομαθημένα για την καθηγήτρια όπως λέει αλλά οι πιο ήρωες για μας τα παιδιά είναι δύο πρόσωπα: ο Βελόνας και ο Μίκη. Είναι δύο παιδιά που αν και για πολλούς θεωρούνται αλήτες, κατά τη γνώμη μου(τουλάχιστον ο Μίκη) είναι πολύ έξυπνα! Λοιπόν αυτά τα παιδιά είναι οι αιτίες που προκαλούν όλα τα παραπάνω(ο εγκέφαλος είμαι εγώ με τον φίλο μου Cookie :P) με αποτέλεσμα όταν ακούει το τμήμα Β2 η καθηγήτρια να παθαίνει ναυτία. Χωρίς αυτά τα παιδιά η ώρα των γαλλικών θα ήταν όπως και η ώρα των αρχαίων ή της ιστορίας, δηλαδή βαρετή! Κλείνοντας θέλω να προσθέσω πως αν και της έχουμε σπάσει τα νεύρα και κάθε φορά όταν κάνει μάθημα μαζί μας της κλείνει η φωνή μένει πάντα μία καλή, ευαίσθητη, χαμογελαστή και γεμάτη ζωντάνια καθηγήτρια!


Ελπίζω να σας έχουμε και του χρόνου… :)